Stemhokkenmuseum

NL – De installatie ‘Stemhokkenmuseum’ is een typevoorbeeld van het soort werken die Guillaume Bijl binnen zijn oeuvre onder ‘Cultureel toerisme’ categoriseert. Het past bij zijn interesse voor de clichéwaarden en -normen die de beschaving ons oplegt, zoals het fenomeen cultureel toerisme, waarover de kunstenaar zich ironisch-kritisch uitlaat. Of zoals hij het zelf zegt: “We behoren tot een generatie die enerzijds naar reisbureaus, fitnesscentra en casino’s gaat, en die anderzijds atoomschuilkelders bouwt. We spenderen onze weekends met bezoeken aan ‘interessante’ historische sites. Door middel van deze categorie werken bevraag ik enerzijds de artificiële waarden van onze Westerse consumptiemaatschappij en anderzijds de manier waarop geschiedenis en cultuur worden gepresenteerd.” In ‘Stemhokkenmuseum’ richt Bijl zich niet langer op de brede sociaal-maatschappelijke realiteit, zoals dat het geval was in zijn ‘transformatie-installaties’. Hij focust op een deelaspect ervan, namelijk de kunst- en culturele wereld en haar neiging tot geformaliseerde en clichématige presentatie. Hier drijft hij de spot met wat allemaal kunst kan of zou kunnen zijn en met de drang van dit wereldje om kunst in het keurslijf van zogenaamde ‘thematentoonstellingen’ te presenteren. Bijls ‘musea-installaties’ tonen perfect aan hoe artificieel het tentoonstellen van culturele objecten is. Dit niet enkel binnen zijn installatie zelf, maar misschien nog meer binnen het ‘echte’ museum dat dit werk in zijn collectie heeft.

ENG - The ‘Voting Booth Museum’ installation is typical of the works that Guillaume Bijl categorises as ‘Cultural Tourism’ in his oeuvre. It corresponds with his interest in the imposition of clichéd values and norms in our ‘civilisation’, such as the phenomenon of cultural tourism, which the artist critiques in his work through irony. Or as he himself puts it, “We belong to a generation, which on the one hand goes to travel agencies, fitness centres, and casinos, but on the other hand builds atomic bomb shelters. We spend our weekends visiting interesting historical sites. Through this category of works, I question the artificial values of Western consumer society on the one hand, and on the other, the way history and culture are presented.” In ‘Voting Booth Museum’, Bijl no longer focuses on the broad socio-cultural reality, as was the case in his ‘transformation installations’. He focuses on a partial aspect of it, namely the art and cultural world and its tendency towards formalised and clichéd presentations. Here, he mocks everything that can or could be art and the inherent impulse to create straitjacketed displays, or so-called ‘thematic exhibitions’. Bijl’s ‘museum installations’ perfectly demonstrate the artificiality of exhibiting cultural artefacts. And this not only within the installation itself, but perhaps even more so within the ‘real’ museum that has this artwork in its collection.

FR - L'installation 'Musée de l'isoloir' est un exemple typique du type d'œuvres que Guillaume Bijl classe dans la catégorie 'Tourisme culturel' de son œuvre. Elle correspond à son intérêt pour les valeurs et les normes clichées que la société nous impose, comme le phénomène du tourisme culturel, à propos duquel l'artiste fait preuve d'une certaine critique ironique. Ou, comme il le dit lui-même, "Nous appartenons à une génération qui, d'une part, fréquente les agences de voyage, les salles de sport et les casinos et, d'autre part, construit des abris anti-nucléaires. Nous passons nos week-ends à visiter des sites historiques 'intéressants'. À travers cette catégorie d'œuvres, je questionne les valeurs artificielles de notre société de consommation occidentale, d'une part, et la manière dont l'histoire et la culture sont représentées, d'autre part." Dans 'Musée de l'isoloir', Bijl ne se penche plus sur la réalité socio-sociale au sens large, ce qui était le cas dans ses 'installations de transformation'. Son attention se porte désormais sur un aspect de cette réalité, à savoir le monde de l'art et de la culture et sa tendance à la présentation formelle et clichée. Il se moque ici de tout ce qui est ou pourrait être de l'art et du besoin de ce monde de présenter l'art sous forme d'"expositions thématiques". Les 'installations muséales' de Bijl illustrent parfaitement le caractère artificiel de l'exposition d'objets culturels. Non seulement par son installation en elle-même, mais plus encore par le 'vrai' musée qui possède cette œuvre dans sa collection.