Dit collectieve proces beschouwt de tuin als een kunstwerk en is een verderzetting van de langdurige relatie tussen Audrey Cottin en S.M.A.K. In 2017 voegde het museum Lift me (2011) toe aan de collectie, alsook drie werken uit de reeks Seed Arrangements. Dit jaar breidt S.M.A.K. de collectie uit met Seeds Arrangement #10 (2023), dat het centrale element is van La Semeuse ~ The Sower.
Voor het eerst heeft Audrey Cottin haar kunstwerk begraven, namelijk in de tuin van het Citadelpark. In dit project observeert, bestudeert en valoriseert ze de vormen, kleuren en geuren van zaden. Sommige zaden haalde Cottin bij de zadenbibliotheek Fraternités Ouvrières, in Moeskroen, die in 1969 ontstond op initiatief van Josine en Gilbert Cardon. Andere komen van reguliere tuincentra en enkele zaden werden door haarzelf gekweekt.
Zaden zijn sterk. Ze kunnen kilometers ver reizen en het landschap doorkruisen via water, wind en allerlei dieren, zoals insecten. In de grond kunnen ze het beste moment uitkiezen om te bloeien. Zaad is verbonden met ons verleden en met onze toekomst. In de jaren 1980 hebben nieuwe technologieën de mogelijkheden binnen dit domein sterk verbreed, al kwamen de voordelen niet altijd zonder schadelijke bijwerkingen.
De Seeds Arrangement-werken maken deel uit van een nieuwe reeks, waarin verschillende tuiniertechnieken en -gebruiken samenkomen, waaronder square foot-tuinieren en permacultuur. Dit werk bestaat uit kristalpapier, zuurvrij papier, zaden en lijm. De meeste zaden zijn organisch en voor een optimale conservatie verpakt tussen twee vellen zuurvrij papier. De zaden zijn gerangschikt volgens hun eigenschappen en groeipotentieel. Als onderdeel van La Semeuse ~ The Sower wrijft Audrey Cottin ook over een bas-reliëf waarop een van de ambachten staat afgebeeld, een vrouw: La Semeuse. Op die manier verbindt ze de collectie van S.M.A.K. met de façade van het museum en de tuin van het Citadelpark.
Dit project is een verderzetting van Cottins zoektocht naar antwoorden op de vraag hoe zij kunstenaar kan zijn op haar eigen ritme, als een filosofie en een modus operandi. De plaats van de kunstenaar, de burger, planten, het gesproken woord en de verspreiding van kennis maakt het mogelijk om verbindingen te creëren en ideeën te ontwikkelen die verband houden met ecologie, kunst, politiek en de publieke ruimte.
