Met zijn ‘inpakkunst’ verwierf hij internationale faam. Na zijn studies in 1956 ontvluchtte hij het Bulgaarse communistische regime en vestigde hij zich in Parijs, waar hij zijn eerste ingepakte voorwerpen begon te maken. Christo vond al snel aansluiting bij de Parijse kunstscene en de nouveau réalistes, waarmee hij vaak werd geassocieerd. Maar hoewel ook hij alledaagse voorwerpen assembleerde, lag zijn conceptuele focus elders. Hij zag zijn werk niet zozeer als maatschappijkritiek maar als een middel om zich te verdiepen in esthetische kwesties zoals verhulling vs. onthulling en grens vs. openheid.
'Grand empaquetage noir' in onze collectie
Met 'Grand empaquetage noir’ (1969) uit de museumcollectie brengt S.M.A.K. hulde aan de kunstenaar. Het werk ontstond als een voorstudie voor Christo’s eerste grootschalige projecten in de openbare ruimte, zoals ‘Wrapped Museum of Contemporary Art Chicago’ (1969). Met het werk onderzocht de kunstenaar het gedrag van een over een hoekig object gedrapeerd stuk textiel. De touwen die het doek oorspronkelijk bijeenhielden, werden onderaan verwijderd. Zo kon het doek in een ‘dramatische choreografie’ doorlopen over de vloer van de tentoonstellingsruimte en benadrukte Christo niet enkel meer de contouren van het ingepakte voorwerp maar ook de sculpturale kwaliteit van de gedrapeerde textiel. In vouwen vallende stoffen zijn een veelvoorkomend motief in de kunstgeschiedenis en komen voor in bv. renaissanceschilderijen van Tintoretto, barok beeldhouwwerk van Bernini en de actuele jurksculpturen van Beverly Semmes.
