De Zweedse videokunstenaar Annika Larsson (°1972) focust in haar werk op gedragspatronen van de mens in de hedendaagse cultuur.
Eenvoudige mannen in pakken of uniform voeren nauwgezet eenvoudige handelingen uit, als het aansteken van een sigaar, de voorbereiding tot een partijtje tennis, het rondlopen met een hond.
De figuren worden in close-up en erg gedetailleerd in beeld gebracht, de shots zijn traag, de beeldsnit nauwkeurig gecomponeerd. Uiteen liggende gezichtpunten volgen elkaar op zonder dat er een zicht op het geheel getoond wordt. Larsson focust op de lichaamstaal en de blik van de figuren. Haar werk lijkt te gaan over het haast rituele van banale handelingen, maar tegelijk ook over dominantie en verdrukking. Bij de kijker wordt er een gevoel van beklemming of claustrofobie opgeroepen door de close-ups maar ook door het vreemdsoortige milieu waarin de figuren zich lijken te bewegen. ‘DOG’ (2001) toont twee mannen in pak, een van hen heeft een hond aan de ketting, ze wisselen enkele blikken uit. De aandacht wordt gevestigd op de uitdrukkingsloze mimiek en details van hun accessoires zoals een gouden halsketting, riem of lederen handschoenen. De traagheid, close-ups balanceren tussen werkelijkheid en droom, tussen detail en absurditeit. In ‘BEND’ (2002) voert het hoofdpersonage - uitgedost in pak - met zijn muis een spel van manipulatie op zijn computerscherm uit. Het is zijn evenbeeld dat er afgebeeld wordt. Door het indrukken van enkele toetsen kan hij diens fysionomie vervormen, vingers ombuigen het hoofd doen rondtollen. De manipulator blijft koel en onbewogen door zijn handelingen. Ook hier wordt de scène met enkele trage, nauwkeurig uitgekozen close-ups in beeld gebracht. Zoals in ‘DOG’ wordt het suggestieve eveneens versterkt door de soundtrack met repetitieve en doordringende soundscapes. De tentoonstelling presenteert de video-installaties ‘DOG’ en ‘BEND’. Beide werken worden door Baloise aan de collectie van het museum geschonken.
