De Canadees Royden Rabinowitch is al sinds 1962 actief als beeldend kunstenaar. Het voormalig Museum voor Hedendaagse Kunst in Gent organiseerde zijn eerste solotentoonstelling in 1984.
Zijn werk is daarna onder andere te zien geweest in Chambres d’Amis (1986), Open Mind (1989), Minima(a)l (1992) en Documenta IX (1992).
Voor deze tentoonstelling zal het werk met de indrukwekkende titel ‘Handed operator bundles through two or three axes limited to local ocular or local somatic descriptions’ te zien zijn. Het bestaat uit een reeks verticaal georiënteerde “lichamen” in staal die samen een labyrint-achtige constructie vormen. De helling van de kegel dient als basisvorm. Tegen de wanden van de tentoonstellingsruimte worden eveneens vier witte doeken opgesteld, waarop een aantal cirkelvormige potloodlijnen zijn aangebracht. Rabinowitch studeerde fysica en wiskunde. Tijdens zijn studies besefte hij al dat de abstracte “wetenschappelijke” ruimte niets van doen heeft met onze directe ervaring van de concrete ruimte. Die antinomie bracht hem tot zijn kunstenaarschap. Ook met betrekking tot de beeldhouwkunst is de abstracte geometrische ruimte een leugen. Een beeld krijgt pas betekenis in de concrete ruimte. Juist die antinomie tussen rede en intuïtie, tussen abstractie en directheid, voedt het theoretisch discours dat het werk van Rabinowitch begeleidt. Met zijn werk wil Rabinowitch de vooronderstellingen van de moderne Westerse wetenschap over de fysische ruimte blootleggen en in vraag stellen. De mens is een ritmisch wezen, dat bij iedere handeling ritmisch beweegt.
