Marijke van Warmerdam (°1959, Nederland) beleefde haar internationale doorbraak in de Biënnale van Venetië van 1995, en nam in 1997 deel aan Documenta X te Kassel.
In het S.M.A.K. creëert ze een tentoonstelling die sterk op de museumruimtes inspeelt, en waarin films, foto’s en sculpturen sterk met elkaar verweven zijn. Elk werk belichaamt een moment van anticiperend kijken, een stil moment van ongeduldig wachten op het volgende ogenblik. Van Warmerdams kunst functioneert binnen een kader waarin kunst en alledaags leven, feiten en fictie samengebracht worden.
Het S.M.A.K. presenteert voor de eerste keer een solotentoonstelling van de Nederlandse kunstenaar Marijke van Warmerdam (1959, leeft en werkt te Amsterdam). Het afgelopen decennium heeft Marijke van Warmerdam zich sterk geprofileerd. Internationale tentoonstellingen waar zij aan deelnam zijn onder andere de Biënnale van Venetië in 1995 –wat meteen haar internationale doorbraak betekende– Documenta X in Kassel 1997 en In Between op de Expo 2000 in Hannover. Deze tentoonstelling zal na de première in het S.M.A.K. ook te zien zijn in het Museet for Samtidskunst te Oslo en daarna in het [mac] Musée d’Art Contemporain in Marseille. Deze drie musea volgen haar werk reeds jaren of bezitten werk van haar in hun collectie. In het verlengde hiervan werd het initiatief genomen haar werk gezamenlijk aan het publiek voor te stellen.
In Gent heet de tentoonstelling Prospect, waarin net als in de andere musea, "de blik vooruit" centraal staat. In een tijdperk waar mensen voortrazen langs (virtuele) snelwegen, doet het werk van Marijke van Warmerdam onze blik even stilstaan waar dat normaal niet gebruikelijk is, en voegt een dimensie toe aan tijd en ruimte. In haar fotowerken, film-loops en installaties biedt zij de toeschouwer op haar eigen manier een omlijnd moment van reflectie over de buitengewone kracht van het "nu", aan wat vooraf ging en nog komen zal. De werken staan niet op zichzelf, maar vormen een coherent geheel waarin de elementen van "stilstaan" en "anticiperend kijken" steeds terugkeren. Van Warmerdam creëert een tentoonstelling die sterk op de museumruimtes inspeelt: de grote zaal vooraan op de eerste verdieping van het S.M.A.K. en de zes aanpalende kleine zaaltjes. In de centrale ruimte wordt een loopbrug opgesteld die letterlijk en figuurlijk de twee andere tentoonstellingsgedeeltes met elkaar verbindt. De toeschouwer heeft vanop de brug een goed zicht op het sleutelwerk ‘Lichte Stelle’(2000): een jongetje in zwembroek, met zijn naar buiten gekeerde broekzakken nog druppelend van het water, staat aan de oever van een meer. Hij richt zijn blik naar de overkant, naar de toekomst. Leunend over de brugleuning neemt de bezoeker dezelfde houding aan van het jongetje en kijkt naar het meer vanuit hetzelfde standpunt. Via de brug kan de bezoeker de andere ruimtes bereiken. In de zalen links wordt een cyclisch aspect van "komen en gaan" belicht. Aan de andere kant krijgen we met nieuw en nog niet eerder getoond werk een "blik vooruit" te zien. Binnen dit kader krijgen de nieuwe films ‘Roeren in de Verte’ en ‘The Fuck’ hun première. De tentoonstelling komt tot stand in nauwe samenwerking met Marijke van Warmerdam, met de steun van de Mondriaan Stichting Amsterdam en in co-productie met het Museet for Samtidskunst in Oslo en het [mac] in Marseille.
