De Duitse beeldhouwer Bernd Lohaus studeerde van ‘63 tot ‘66 aan de kunstacademie in Düsseldorf, waar hij Joseph Beuys als mentor had. Midden jaren ‘60 verhuisde Lohaus naar Antwerpen. Hij was er betrokken bij de happenings van Wout Vercammen, Panamarenko en Hugo Heyrman. Van ‘66 tot ‘76 runde hij samen met zijn vrouw Anny De Decker de ‘Wide White Space’, een galerie in Antwerpen waar onder meer James Lee Byars, Joseph Beuys, Carl Andre en Bruce Nauman werden getoond. Pas na ‘76 wijdde Lohaus zich volledig aan zijn eigen oeuvre. Langs de oevers van de Schelde trof hij de materialen aan die hij nodig had: van zware houten balken tot stukken metaal en koorden. Op zijn sculpturen en tekeningen bracht de kunstenaar losse woorden, tekstfragmenten en zinnen aan. Zo gaf hij zijn werk een semantische en existentiële gelaagdheid.
