De Amerikaanse kunstenaar, performer, dichter, activist en essayist Jimmie Durham, van Cherokee-Indiaanse origine studeert aan de Universiteit van Texas in Austin en (beeldhouwkunst) aan de École des Beaux-Arts in Genève in de jaren 1960. In 1973 keert hij terug naar de Verenigde Staten om er met de Amerikaanse Indianen twee decennia politieke strijd te voeren tegen de schending van hun mensenrechten door de Amerikaanse overheid. Na een reeks desillusies op dit front beëindigt hij deze activiteiten om zich volledig aan zijn kunst te wijden. Na een periode van vrijwillige ballingschap in Mexico vestigt hij zich in 1994 in Europa. Politiek en maatschappelijk engagement is de rode draad in zijn leven en werk. In zijn werk geeft Durham uitdrukking aan zijn identiteit van native American, maar vormt er ook een commentaar op. Zijn etnisch geladen beeldtaal laat zich gemakkelijk inschrijven in de kunstwereld van eind jaren 1980, die na de aandacht voor genderdiversiteit ook volop aandacht besteedt aan culturele diversiteit.
Durham combineert afgedankte en gevonden objecten (bv. auto-onderdelen) met fragmenten van dierlijk en organisch materiaal (takken, schedels, veren, dierenhuiden) tot verrassende, antropomorfe configuraties. Hij transformeert de afzonderlijke objecten onder meer door er attributen en opvallende kleuren aan toe te voegen. Een groot respect voor de diversiteit van de natuurlijke materialen en het zichtbaar aanwezig stellen van de ‘verbindingen’ tussen de objecten vallen daarbij op.
