Pardo doet de grenzen vervagen tussen kunst, design, architectuur, spitstechnologie, lokale ambacht en leven. Hij laat graag categorieën botsen zonder antwoorden te geven en dwingt ons om van onze gebruikelijke benadering af te stappen. Zijn oeuvre is bontgekleurd en veelvormig. Zichzelf ziet hij als een beeldhouwer die zich de taal van verschillende disciplines toe-eigent en ent op sculptuur en installatie. Zijn praktijk vertoont gelijkenissen met die van Richard Artschwager en Andrea Zittel. Pardo sluit aan bij het modernisme van Bauhaus, de Russische constructivisten en de Amerikaanse modernistische architectuur van de 20ste eeuw, maar dan in een meer organische stijl.
In 1969 emigreert Pardo uit Havana naar Chicago. Van 1982 tot ‘84 studeert hij er biologie maar zijn plaatselijke leraar schilderkunst ziet talent in hem en stimuleert hem om zich in te schrijven aan het Art Center College of Design, Pasadena in Californië. In ‘88 behaalt Pardo zijn bachelor en heeft hij zijn eerste solotentoonstelling. Hij werkt met pinhole-camera’s waarmee hij beelden van zijn omgeving registreert die hij integreert in oude verbouwde en nieuwe meubels. Zijn doorbraak komt in 1993. Een uitnodiging voor een tentoonstelling van MOCA – Museum of Contemporary Art, Los Angeles, beantwoordt Pardo door in de buurt een huis te bouwen en er een selectie kunstwerken uit de museumcollectie te tonen. Hij bouwt en doet alles zelf: van handgeblazen lampen, meubels, tegels en keukenkasten tot tuinaanleg. Het wordt een sculptuur die ook functioneert als een huis, waarin hij vervolgens zijn intrek neemt.
Pardo groeit uit tot een belangrijke smaakmaker en ontwikkelt een model om dingen die in gescheiden werelden functioneren, anders te zien. Niet alleen woonhuizen, maar ook bookshops, lobby’s en zalen van musea neemt hij onder handen. In 2008 bouwt hij ‘House’, de woning in Mérida, Mexico, waar hij sindsdien deeltijds woont. Van 2007 tot ’13 werkt hij in de jungle van Yucatán in opdracht het woonproject ‘Tecoh’ uit. Op de ruines van een 17de-eeuwse hacienda bouwt hij huizen, tuinen, paden, zwembaden en waterpartijen waarin hij elementen uit de Mayacultuur en lokale ambacht combineert met hoogtechnologisch design. Pardo doet dit niet als architect maar als kunstenaar, wat niet belet dat zijn kunst meer gaat over de beleving van een lifestyle dan over culturele inhoud.
