In de jaren zeventig vertegenwoordigt Joseph Kosuth op de meest orthodoxe wijze de basisideeën van de conceptuele kunst. In zijn publicaties definieert hij deze richting als een theoretisch onderzoek naar de essentie van het begrip kunst. Daarom doet hij in zijn kunst aan onderzoek en hanteert hij hiervoor het medium taal, net zoals Lawrence Weiner dit hier in een ander werk aantoont. Taal gebruikt Kosuth als denkmechanisme en in mindere mate als communicatiemiddel. Zijn werken bestaan dan ook hoofdzakelijk uit teksten die plastisch gevisualiseerd worden door woordenboekdefinities aangevuld met concrete objecten en hun fotografische reproducties.
