Het oeuvre van Luciano Fabro kan gesitueerd worden binnen de arte povera-groep, die eind jaren ’60 in Italië ontstond en vooral in de jaren ’70 actief was. Letterlijk betekent ‘arte povera’ armoedige kunst, wat verwijst naar het gebruik van ‘arme’, alledaagse, weinig ‘artistieke’ materialen. Maar hoewel Fabro als arte povera-kunstenaar wordt beschouwd, maakt hij ook veelvuldig gebruik van edele en kostbare materialen, aangetrokken door de sensuele, poëtische kracht ervan. In veel van zijn werken legt de kunstenaar een betekenisvol verband tussen luxueuze en alledaagse materialen.
