Roger Raveel streefde ernaar, de begrenzing van het doek te doorbreken.
Zijn opzet was het onderscheid tussen schilderij en werkelijkheid te verduidelijken en een utopische poging om deze te overbruggen. Nochtans blijven op Raveels doeken abstracte vormen, zoals kleurvlakken en grote witte vierkanten, een belangrijke plaats innemen. Hierdoor ontstaat er telkens een dubbelzinnige ruimtewerking.
Zijn oeuvre getuigt van een grote complexiteit door het simultaan gebruik van abstracte en figuratieve factoren en door zijn ambigue ruimtelijke visie.
