Ohr

NL – De ‘Passstücke’ van Franz West zijn grotesk gevormde, enigszins amorfe maskers, die voor het gezicht en een deel van het lichaam of als schild op de arm moeten worden gehouden. Het zijn instrumenten voor fysieke en mentale processen, tekens en symbolen voor sociaal verkeer die lichaamstaal interpreteren. In de jaren ‘80 breidt West zijn ‘Passstücke’ verder uit met grillige bewerkingen van geïsoleerde lichaamsdelen zoals monden, neuzen en oren. ‘Ohr’ is een oor uit papier-maché dat als verlengstuk van het lichaam kan worden gebruikt. West wil uitdrukkelijk geen beelden maken waar we enkel naar kunnen kijken of over nadenken. Hij wil dat we met zijn objecten in dialoog gaan. Initieel mochten zijn werken dan ook worden aangeraakt en vastgenomen. Ze maakten aanvankelijk vaak deel uit van een performance waarin West aangaf hoe de sculpturen kunnen worden gebruikt. Het lichaam met zijn verschillende poses en onderdelen vormt een van de belangrijkste pijlers in het compromisloze oeuvre van Franz West. Meerdere kunststromingen uit de jaren ‘60 en ‘70 omhelzen en verheffen het lichaam tot een autonome visuele entiteit, maar dan binnen de acties van kunstenaars en tegenover een publiek of camera. West overstijgt dit door de kunstenaarsrol door te geven aan vrienden, kennissen of individuele kijkers zoals wij. Zodra we zijn objecten aanraken of hanteren, worden we zelf performer. Later breidt West dit idee verder uit naar de lichamen van zijn publiek, zonder te vervallen tot populistische interactieve kunst. Telkens zet hij het menselijk lichaam en de voorstelling ervan in als een beeldend medium waardoor sociale spanningen en processen kenbaar worden gemaakt.

ENG – Franz West’s ‘Passstücke’ are grotesquely-shaped, somewhat amorphous masks, which must be held before the face or a part of the body or carried like a shield on the arm. They are instruments for physical and mental processes, signs and symbols of social intercourse which interpret body language. In the 1980s, West further expanded his ‘Passstücke’ with capricious arrangements of isolated appendages such as mouths, noses and ears. ‘Ohr’ is an ear fashioned from papier-mâché that can be used as an extension of the body. West refused to make images that could only be viewed or contemplated. He wants us to enter into dialogue with his objects. Initially, his works could also be touched and held. West also tended, in the beginning, to use them in performances during which he would demonstrate their uses. The body, with its various postures and parts, is one of the key pillars of Franz West’s uncompromising oeuvre. Multiple art movements from the 1960s and 70s embrace and elevate the body to an autonomous visual entity, albeit within artistic actions and before an audience or camera. West transcends this by transferring the role of artist to friends, acquaintances, or individual viewers, such as ourselves. The moment that we touch or handle the objects, we ourselves become performers. West subsequently extended this idea to the bodies of his audience, without lapsing into populist interactive art. Time and time again, he deployed the human body and its depiction as a visual medium that reveals social tensions and processes.

FR – Les ‘Passstücke’ de Franz West sont des masques aux formes grotesques, quelque peu amorphes, qui doivent être tenus devant le visage et une partie du corps ou comme un bouclier sur le bras. Ce sont des instruments pour les processus physiques et mentaux, des signes et des symboles pour les relations sociales qui interprètent le langage corporel. Dans les années 1980, West a élargi ses ‘Passstücke’ avec des arrangements fantaisistes de parties isolées du corps telles que la bouche, le nez et les oreilles. ‘Ohr’ est une oreille en papier mâché qui peut être utilisée comme une extension du corps. West ne veut pas explicitement faire des sculptures que l'on peut seulement regarder ou auxquelles on peut réfléchir. Il veut que nous entrions en dialogue avec ses objets. Au départ, ses œuvres pouvaient aussi être touchées et tenues. Au départ, elles faisaient souvent partie d'une performance dans laquelle West indiquait comment les sculptures pouvaient être utilisées. Le corps, avec ses différentes poses et parties, est l'un des piliers les plus importants de l'œuvre sans compromis de Franz West. Plusieurs mouvements artistiques des années 60 et 70 ont adopté et élevé le corps au rang d'entité visuelle autonome, mais dans le cadre des actions d’artistes et devant un public ou une caméra. West transcende cela en transmettant le rôle de l'artiste à des amis, des connaissances ou des spectateurs individuels comme nous. Dès que nous touchons ou manipulons ses objets, nous devenons nous-mêmes des performers. Plus tard, West étend cette idée aux corps de son public, sans verser dans l'art interactif populiste. Dans chaque cas, il utilise le corps humain et sa représentation comme un moyen visuel par lequel les tensions et les processus sociaux sont révélés.