Zonder titel

NL – Deze schets van Barry Flanagan diende als ontwerp voor zijn ‘Untitled (Sculpture)’, die eveneens deel uitmaakt van de S.M.A.K.-collectie. Hij vertrok van elementaire vormen: een spiraal, een driehoek en een rechthoek. Vervolgens werd dit werk uit een monumentale staalplaat van drie op zeven meter gesneden en uit de plaat getrokken. Met de sculptuur verkent Flanagan de spanningsvelden tussen twee- en driedimensionaliteit, tussen stabiel en instabiel, en tussen hard en zacht. Uit een plat stuk staal werd een ruimtelijk beeld ontwikkeld. De plaat kan zelfstandig rechtop staan, wat voor een plat vlak normaal gezien onmogelijk is. De kunstenaar relativeerde de stugheid van metaal door in de plaat te ‘knippen’ en ze te ‘vouwen’ als een blad papier.

ENG – This sketch by Barry Flanagan served as the design for his 'Untitled (Sculpture)', which is also part of the S.M.A.K. collection. He started out from elementary forms: a spiral, a triangle and a rectangle. These forms were then cut out of a monumental steel plate measuring three by seven metres and pulled outwards. In the piece Flanagan explores the tension between two- and three-dimensionality, between stable and unstable, and between hard and soft. A spatial image was generated out of a flat piece of steel. The sheet can stand up on its own, which is normally impossible for a flat plane. The artist puts the rigidity of metal into perspective by cutting and folding it like a sheet of paper.

FR – Cette esquisse de Barry Flanagan a servi de modèle pour son ‘Untitled (Sculpture)’, qui fait également partie de la collection du S.M.A.K. Il est parti de formes élémentaires: une spirale, un triangle et un rectangle. Ces formes ont ensuite été découpées dans une plaque d'acier monumentale de trois mètres sur sept et tirées vers l'extérieur. Avec la sculpture, Flanagan explore les champs de tension entre la bi- et la tridimensionnalité, entre stable et instable, et entre dur et mou. À partir d’une plaque en acier, une image a été développée dans l’espace. La plaque peut tenir droite toute seule, ce qui est normalement impossible pour une surface plane. L’artiste relativise la force du métal en ‘coupant’ dans la plaque et en la ‘pliant’ comme une feuille de papier.