Zwillinge

NL – De stijl van schilder, fotograaf en beeldhouwer Günther Förg is geometrisch, doordrenkt van een abstracte beeldtaal en heeft een sterk decoratief karakter. Förg maakt gebruik van de grote meesters om nieuwe beelden te ontwikkelen en kunsthistorische heilige huisjes onderuit te halen. Voor de tentoonstelling ‘Chambres d'Amis’ in 1986 realiseerde hij twee foto's van tweelingzussen die tegenover elkaar dienen te worden geplaatst. De foto's zitten achter dik, reflecterend glas waardoor ze elkaar weerspiegelen. Förg focust op de minieme verschuivingen tussen verschil en gelijkenis en verleent de beelden daardoor een zekere onwezenlijkheid en raadselachtigheid. Hij geeft ons geen afspiegeling van de werkelijkheid maar gestileerde, frontale en verstilde afbeeldingen die slechts naar deze werkelijkheid verwijzen.

ENG – The style of the painter, photographer and sculptor Günther Förg is geometric, permeated with an abstract visual idiom, and highly decorative. Förg uses the works of the great masters to generate new images and undermine the sacred cows of art history. For the exhibition ‘Chambres d’Amis’ in 1986 he took two photos of twin sisters which to be hung opposite each other. They are mounted behind thick reflecting glass so that they reflect each other. Förg focuses on the minimal shifts between difference and similarity and thereby gives the pictures a certain unreality and mysteriousness. He does not offer the viewer a reflection of reality, but stylised, frontal and still pictures which are no more than a reference to this reality.

FR – Le style du peintre, photographe et sculpteur Günther Förg est géométrique, imprégné d’une imagerie abstraite et à fort caractère décoratif. Förg puise dans les grands maîtres pour créer de nouvelles images et miner les idées reçues sur l’histoire de l’art. Il a réalisé pour l’exposition ‘Chambres d’Amis’ en 1986 deux photos de jumelles à placer face à face. Les photos sont montées derrière du verre épais dans lequel les deux se réfléchissent. Förg s’intéresse au glissement imperceptible entre différence et ressemblance, donnant ainsi aux images une aura d’irréalité et de mystère. Il ne fournit pas au spectateur un reflet de la réalité, mais des images stylisées, frontales et figées qui ne font qu’évoquer cette réalité.