Sinds eind jaren ’80 maakt Stan Douglas geraffineerde films, video-installaties en foto’s waarin hij sociaal-maatschappelijke realiteiten in beeld brengt. Met kunstenaar en stadsgenoot Jeff Wall deelt hij zijn interesse voor de immigrantenproblematiek in de film- en fotografiegeschiedenis. Douglas houdt ervan om verdrongen herinneringen en vergeten geschiedenissen uit de schaduw te lichten. Hij onderzoekt hoe geschiedenis in beeld is gebracht en stelt het geconstrueerde en manipulatieve karakter van de gevestigde beeldcultuur aan de kaak.
In zijn werk brengt hij personages uit verschillende periodes en plekken samen. Zo doorbreekt hij het heersende westerse historische kader met zijn lineaire opeenvolging van feiten en gebeurtenissen en creëert hij een tussenruimte waarin hij onderbelichte maatschappelijke fenomenen en onderdrukte gemeenschappen aan bod laat komen. De problematiek van vervreemding is een kernthema binnen zijn oeuvre. Via nieuwe media legt hij innerlijke desoriëntatie, onderhuidse spanningen en communicatiestoornissen in sociale relaties bloot.
In zijn vroege films doorbreekt Douglas de lineaire verhaallijn door beeld en geluid te mixen. Hij streeft naar een open vertelvorm die vrij kan worden ingevuld. Een tweede belangrijk thema is dan ook de onmogelijkheid om tot een correcte reconstructie van feiten te komen. De realiteit is niet rechtlijnig en niet éénduidig. De enige juiste weergave is die van verschillende mogelijkheden. Zo leent Douglas materiaal uit misdaad- en spionageromans, de Hollywoodiaanse western en klassieke literatuur van o.a. Becket en Kafka om kant-en-klare context te creëren voor zijn complexe reconstructies van historische gebeurtenissen.
In veel van zijn werken focust Douglas op historische momenten van onzekerheid, overgang en emancipatie. Hij graaft in de historische overlevering om die op basis van nauwgezet onderzoek te herschrijven. Zo creëert hij visuele verhaallijnen die nooit tot één alomvattend perspectief te reduceren zijn. De video-installatie ‘The Secret Agent’ (2015), gebaseerd op het gelijknamige spionageverhaal van Joseph Conrad, dat zich oorspronkelijk afspeelt in eind 19de-eeuws Londen verschuift hij naar Portugal tijdens de Anjerrevolutie van 1974.
Sinds 2008 neemt fotografie een belangrijke plaats in Douglas’ oeuvre in. De kunstenaar maakt grote kleurfoto’s rond historische onderwerpen, zoals emancipatiebewegingen in zijn thuisstad Vancouver, en culturele fenomenen, zoals discomuziek uit de voormalige Portugese kolonie Angola. Recent verkent hij ook nieuw terrein met multimedia-theaterproducties waarin hij theater, beeldende kunst, live-action-film en computerbeelden op een vernieuwende manier combineert.
