ed. 1/3
2005
digitaal bestand (kleur, geluid)
4 min 5 sec
2006 aankoop
NL – Deze video is gebaseerd op het gelijknamige prozagedicht van Charles Baudelaire (1869), dat de vorm heeft van een vraaggesprek. Het personage in het gedicht aan wie de vragen gericht zijn, is, zo blijkt, achtergebleven zonder familie, herinneringen of wensen. In Garabedians video zien we een man in een winters stadspark. Hij staart in de verte, kijkt wazig om zich heen. Op de achtergrond zijn voorbijrijdende auto’s te horen, een klaterende fontein, spelende kinderen. Buiten de camera stelt iemand hem vragen uit het gedicht. De man blijft onbestemd rondkijken en wandelt uiteindelijk van de camera weg. In deze video reflecteert Garabedian over hoe elke migrant zijn herinneringen, identiteit en geschiedenis met zich meedraagt, verscheurd tussen het verlangen om vast te houden aan het verleden en het verloren thuisland, en de noodzaak een leven op te bouwen in het nieuwe land.
ENG – This video is based on the prose poem of the same name by Charles Baudelaire (1869), which takes the form of an interview. The character in the poem, at whom the questions are aimed, has remained behind it seems, with no family, memories or desires. In Garabedian's video we see a man in an urban park in the winter. He stares into the distance, looks around him in a detached manner. In the background we hear cars drive past, a splashing fountain and children playing. Out of view of the camera someone asks him questions from the poem. The man continues to look around vaguely and finally walks away from the camera. In this video Garabedian contemplates how each migrant carries his memories, identity and history with him, torn between the yearning to cling on to the past and lost homeland, and the need to build a life in a new country.
FR – Cette vidéo est basée sur le poème en prose du même nom de Charles Baudelaire (1869) qui revêt la forme d’un entretien. Il semble que le personnage du poème à qui les questions sont adressées ait été abandonné sans famille, souvenirs ou souhaits. Dans la vidéo de Garabedian, nous voyons un homme dans un parc urbain en hiver. Il fixe le lointain, regarde vaguement autour de lui. On entend en bruit de fond le passage de voitures, le bruissement d’une fontaine, des enfants qui jouent. En dehors du champ de la caméra, quelqu’un pose des questions provenant du poème. L’homme continue à regarder autour de lui de manière confuse et il quitte finalement le champ de la caméra. Dans cette vidéo, Garabedian réfléchit à la manière dont chaque migrant emporte avec lui ses souvenirs, son identité et son histoire, déchiré entre le désir de se raccrocher au passé et à la patrie perdue et la nécessité de construire une vie dans son nouveau pays.
