1997
olieverf op doek
(5x) h. 75cm x b. 65cm
1998 bruikleen Collectie Vlaamse Gemeenschap
NL – 'Mourir à Mallorca' is opvallend ingetogen. In gedempte tonen, soms bijna als een grisaille, lijkt de reeks van vijf schilderijen zich te buigen over bejaardentoerisme. Twee senioren drinken een kopje koffie of thee op een balkon. De gedimde kleuren laten voelen dat ze in de valavond van hun leven zijn. In de overige schilderijen doemt een wat mysterieuze figuur op bij een terrastafel, een kloeke oma op een ezel, een interieur en een dame aan een terrasbalustrade. Een dosis cynisme, ja, maar er spookt iets mistroostigs, iets bluesachtigs rond. Van Imschoot mag dan gevonden beeldmateriaal naar zijn hand zetten, het begint met iets waar hij door wordt getroffen in zijn omgeving, in de maatschappij. Op de rommelmarkt vond hij een fotoalbum van een gepensioneerd koppel dat overwinterde in Mallorca, maar anoniem bleef. Dat was voor het internettijdperk. Volgens de kunstenaar is de reeks een ode aan de anonimiteit, een monument voor alle onzichtbaren in onze samenleving. Hij voegt eraan toe: 'Na twintig jaar krijgt dit vijfluik een andere betekenis. Van met empathie voor de onbekende mens geschilderde beelden verandert het vanzelf in een ode aan de stilte.'
ENG – ‘Mourir à Mallorca’ (‘Dying in Mallorca’) is strikingly subdued. In muted shades, almost like a grisaille, this series of five paintings explores the world of senior-citizen tourism. In the first work, two elderly people are drinking a cup of coffee on a balcony. The dimmed colours place them in the twilight of their lives. In the other paintings, we see a rather mysterious figure beside a table on a terrace, a stout grandmother on a donkey, an interior, and a lady standing at a terrace balustrade. There is a cynicism to these works. A certain melancholy and sadness also hangs in the air. Van Imschoot may exploit found visual material for his own ends, but his work invariably begins with something that strikes him in his surroundings, or in society as a whole. At a flea market he found a photograph album from a retired couple who had spent their winters in Mallorca. Before the rise of the internet. The artist created the series as an ode to anonymity, and as a monument to those in our society who are invisible. He added: “After twenty years, this five-part work took on a different meaning. Of its own accord it changed from images painted with empathy for the unknown person, into an ode to silence.”
FR - 'Mourir à Mallorca' est étonnamment réservé. La série de cinq peintures est consacrée au tourisme des seniors dans des tons feutrés, presque comme une grisaille. Dans une première oeuvre, deux seniors boivent une tasse de café sur un balcon. Les couleurs tamisées les situent au crépuscule de leur vie. Dans les autres peintures, nous voyons un personnage un peu plus mystérieux près d’une table sur une terrasse, une solide grand-mère sur un âne, un intérieur et une dame près de la balustrade d’une terrasse. Du cynisme s’en dégage. Il rôde également de la morosité et du blues. Même si Van Imschoot s’approprie des images trouvées, son oeuvre commence toujours par quelque chose qui le touche dans son environnement, ou de manière plus vaste, dans la société. Il trouva un album de photos sur une brocante appartenant à un couple anonyme de pensionnés qui passait l’hiver à Mallorque. Avant l’arrivée d’internet. L’artiste réalisa la série comme une ode à l’anonymat, comme un monument aux invisibles de notre société. Il précisa: ‘Après cinq ans, cette oeuvre en cinq volets prit une autre signification. Les images peintes avec empathie pour l’homme inconnu se transformèrent d’elles-mêmes en une ode au silence.’
