The House of Opportunity (The Chance of a Lifetime)

NL – ‘The House of Opportunity’ is een tekeningenreeks waarin Borremans flirt met de beeldtaal van het magisch-realisme, een stroming uit de jaren ‘20-‘30 die de spanning opzocht tussen werkelijkheid en droom. Het huis, gewoonlijk symbool voor een vertrouwde omgeving, blijkt een schaalmodel te zijn. Zo verschijnt het als een intrigerend, vreemd voorwerp en kreeg een onbevattelijke, bevreemdende sfeer de bovenhand. Het huis blijkt een onwezenlijke structuur waarvan de mogelijkheden die het in zich draagt buiten bereik blijven. In een van de werken uit de reeks zie je het huis als een kunstwerk in een museumzaal van S.M.A.K. Het is buiten proportie ten opzichte van de ruimte waarin het zich bevindt en neemt een wisselende schaal aan in relatie tot de museumbezoekers. De ondertitel van de tekening is een speelse commentaar op hoe de kunstenaar zijn positie binnen de maatschappij ervaart.

ENG – 'The House of Opportunity' is a series of drawings in which Borremans flirts with the visual language of magical realism, a movement active in the ‘20s and ‘30s that sought out the tension between reality and dream. The house, usually a symbol of a familiar environment, appears to be a scale model. It is seen as an intriguing, strange object with an overriding intangible, alienating atmosphere. The house turns out to be an unreal structure, where its inherent potential remains unattainable. In one of the works from the series, the house is depicted as a work of art, displayed in one of the halls in the S.M.A.K. museum. The house is out of proportion to the space in which it is displayed and assumes a varying scale in relation to the museum visitors. The subtitle of the drawing is a playful commentary on how the artist perceives his position within society.

FR - ‘The House of Opportunity’ est une série de dessins où Borremans flirte avec le langage imagé du réalisme magique, courant des années ’20-’30 qui recherchait la tension entre la réalité et le rêve. La maison, symbole habituel d’un environnement familier, semble être un modèle d’échelle. Elle apparaît donc comme un objet intrigant, étrange, dominé par une atmosphère impénétrable et surprenante. La maison semble être une structure irréelle dont les possibilités qu’elle porte en elle restent insaississables. Dans une des oeuvres de la série, on peut voir la maison comme une oeuvre d’art dans une salle du musée du S.M.A.K. Elle est disproportionnée par rapport à l’espace dans lequel elle se trouve et adopte une échelle variable en fonction des visiteurs du musée. Le sous-titre du dessin est un commentaire ludique sur la manière dont l’artiste vit sa position au sein de la société.