Boter en bijenwas Grondstofmateriaal 4/bis

NL – Joseph Beuys is een van de pioniers in het maken van kunst uit vergankelijke, soms eetbare materialen. Deze stonden voor hem symbool voor de energie en transformatie die nodig was om natuur en beschaving, emotioneel en rationeel denken, kunst en leven met elkaar in harmonie te brengen. ‘Boter en bijenwas – Grondstofmateriaal 4/bis’ werd door Beuys nooit volledig voltooid. Het werk bestaat uit een vitrinekast met daarin een toren van vier kartonnen dozen die elk veertig pakjes boter bevatten, geflankeerd door een stapel van zeven tabletten bijenwas. Onderhevig aan chemische reacties, vergaat de inhoud van de vitrine – hier eigenlijk een soort broeikas – langzaam en verspreidt ze een steeds indringender geur. Beuys ontwaarde in de organisatiestructuur van bijenkoloniën gelijkenissen met principes van het marxistische socialisme, waar een eindproduct het resultaat was van collectieve arbeid gebaseerd op gelijkwaardigheid. Al in 1965 gebruikte Beuys voor het eerst honing in zijn bekende performance ‘How to Explain Pictures to a Dead Hare’. Hij zag het bijenproduct als een spirituele substantie met alchemistische kwaliteiten, naar analogie met de waarde van bijen in bepaalde mythologieën. Bijenwas daarentegen zag hij als een tegenpool voor de erg veranderlijke eigenschappen van honing, terwijl was dan wel weer diende om honingraten mee te bouwen waarin het proces van larve tot bij plaatsvindt. Bijenwas was voor Beuys een sculpturaal materiaal dat symbool stond voor processen in het menselijke lichaam en de natuur. Botervet kreeg binnen zijn oeuvre de betekenis van warmte en isolatie, twee cruciale omstandigheden om biologische en mentale veranderingen te bewerkstelligen. ENG - Pioneering artist Joseph Beuys was one of the first people to make art using perishable and sometimes edible substances. He saw these materials as symbolic of the energy and transformation needed to create harmony between nature and civilisation, emotion and logic, art and life. Beuys did not definitively finish ‘Butter and Beeswax – Raw material 4/bis’. The work takes the form of a display case filled with a tower of four cardboard boxes, each containing forty packets of butter, flanked by a stack of seven tablets of beeswax. Subject to chemical reactions, the contents of the display case – actually a kind of greenhouse – slowly start to decompose and emit a powerful odour. Beuys detected similarities in the organisational structure of bee colonies and the principles of Marxist socialism, in which an end product is the result of collective labour based on equality. Beuys used honey in his work as early 1965, incorporating it for the first time in his famous performance ‘How to Explain Pictures to a Dead Hare’. He saw the honey, produced by bees, as a spiritual substance with alchemical qualities, analogous to the status of the insects within certain mythologies. By contrast, he viewed beeswax as the antithesis to the volatile properties of honey. It is used for building the honeycombs in which larva metamorphize into bees. For Beuys, beeswax was a sculptural material that symbolised these physiological and natural processes. Butter and fat thus became synonymous with warmth and insulation in his oeuvre, the two prerequisites for biological and mental transformation.

FR - Joseph Beuys est l'un des pionniers de la création artistique basée sur des matériaux périssables, parfois comestibles. Pour lui, ces matériaux symbolisent l'énergie et la transformation nécessaire à l'harmonisation de la nature et de la civilisation, de la pensée émotionnelle et rationnelle, de l'art et de la vie. Beuys n'a jamais totalement finalisé l'œuvre 'Beurre et cire d'abeille - Matière première 4/bis'. L'œuvre consiste en une vitrine contenant une tour de quatre boîtes en carton, chacune contenant quarante paquets de beurre, flanquée d'une pile de sept tablettes de cire d'abeille. En raison de réactions chimiques, le contenu de la vitrine - qui est en fait une sorte de serre - se décompose lentement et dégage une odeur de plus en plus pénétrante. Beuys décela des similitudes entre la structure organisationnelle des colonies d'abeilles et les principes du socialisme marxiste, où le produit final est le résultat d'un travail collectif fondé sur l'égalité. Déjà en 1965, Beuys utilisa du miel pour la première fois dans sa célèbre performance "How to Explain Pictures to a Dead Hare". Pour lui, le produit de l'abeille était une substance spirituelle aux qualités alchimiques, par analogie avec la valeur des abeilles dans certaines mythologies. En revanche, il voyait la cire d'abeille comme une antithèse aux propriétés très changeantes du miel, tandis que la cire servait à construire les nids d'abeilles dans lesquels a lieu le processus de passage de la larve à l'abeille. Pour Beuys, la cire d'abeille est un élément sculptural qui symbolise les processus du corps humain et de la nature. Dans son œuvre, la graisse butyrique signifie la chaleur et l'isolation, deux conditions essentielles à la réalisation de changements tant biologiques que mentaux.